Endometrioza jest przewlekłą, łagodną chorobą ginekologiczną o podłożu hormonalno-immunologiczno-genetycznym, która może dotyczyć kobiet w wieku 12 -80 lat. U około 97% kobiet choroba samoczynnie wygasa w okresie postmenopauzy. Choć badania prowadzone są od wielu lat, nie jest znana do dnia dzisiejszego przyczyna powstawania tego schorzenia.
Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa „endometrium”, oznaczającego śluzówkę macicy. Tkanka ta, wyściełająca jamę macicy zwana tkanką eutopową, narasta i złuszcza się w czasie menstruacji. W endometriozie, komórki endometrium najprawdopodobniej wycofują się wraz z krwią menstruacyjną do jamy otrzewnowej, i tam, jak są sprzyjające warunki, implantują się, i następnie rosną podobnie jak tkanka w jamie macicy. Śluzówka ta nazywana jest tkanką ektopową. Może ona tworzyć „narośla”, „guzy”, „wszczepy”, „cysty czekoladowe”. Zmiany te mogą wywoływać ból, niepłodność oraz inne dolegliwości. Endometrium ektopowe umiejscawia się najczęściej w jamie brzusznej – obejmując jajniki, jajowody, więzadła podtrzymujące macicę, przestrzeń pomiędzy pochwą a odbytnicą, zewnętrzną część macicy oraz otrzewną miednicy. Czasami zmiany te można znaleźć w bliznach pooperacyjnych jamy brzusznej, zwłaszcza po cesarskim cięciu, na jelitach, w odbytnicy, na pęcherzu, w pochwie, na szyjce macicy oraz na sromie (tj. na zewnątrz narządów rozrodczych). Implanty endometrium można znaleźć również poza jamą brzuszną: w płucach, na ramieniu, udzie i innych miejscach, lecz są to rzadkie przypadki.
Najnowsze badania wskazują, że kobiety i dziewczynki cierpiące na endometriozę są bardziej narażone na problem z obniżoną płodnością. Z tego powodu, jak również- ze względu na uciążliwy charakter endometriozy, zaleca się, by pacjentki nie ignorowały jej objawów i były pod stałą opieką lekarza. Jeżeli chodzi o związek endometriozy i chorób nowotworowych nie ma jednoznacznych przesłanek naukowych by stwierdzić korelację między tymi schorzeniami.
Zobacz też: